سقوط و احیای پرادال سری
در هرج و مرج ناشی از جنگ ویتنام ، کامبوج از جنگ داخلی رنج می برد . در 17 آپریل 1975 شورشیان مائوئیست ( the Maoist Communist rebels ) ، خمرهای سرخ ، حکومت جمهوری خمر را که توسط مارشال Lon Nol رهبری می شد ، پس از اینکه آمریکا ویتنام را ترک کرد ، سرنگون کردند . طرح و برنامه ی خمرهای سرخ این بود که جامعه و نظام اجتماعی مدرن را حذف و محو کنند و یک آرمانشهر کشاورزی ( agricultural utopia ) ایجاد کنند . خمرهای سرخ مردم فرهیخته و تحصیل کرده را اعدام کردند ، همچنین کسانی که با حکومت گذشته روایطی داشتند یا کسانی که بر این باور بودند که جامعه ی گذشته دارای مزایایی هست ( دکتر ها ، معلمان ، سربازان ، هنرپیشگان ، خواننده ها ، بوکسورها و ... ) نیز اعدام شدند . همچنین دیگر نفوس و جمعیت باقی مانده مجبور به کار در اردوگاه های کار اجباری شدند که در آنها بسیاری از گرسنگی و بیماری جان سپردند .
هنر های رزمی سنتی در این زمان ممنوع اعلام شد و بسیاری از بوکسورها اعدام شده و یا تا سرحد مرگ در اردوگاه های کار ، کار کردند . این موضوع تقریبا باعث مرگ هنر پرادال سری شد . مطابق تحقیقات و مطالعات برنامه ی نسل کشی کامبوج که توسط دانشگاه Yale انجام شد ، 1.7 میلیون نفر یا 21 درصد جمعیت کامبوج در دوران رژیم خمرهای سرخ جان سپردند . این کشتار بیرحمانه چهار سال به طول انجامید ، تا اینکه در سال 1979 ویتنامی ها همراه با افسران سابق خمرهای سرخ ،شامل نخست وزیر فعلی کامبوج هان سن ( Hun Sen ) خمرهای سرخ را سرنگون کردند .
در هنگام صلح نسبی تا زمان عزیمت ویتنامی ها و استقرار مجدد پادشاهی کامبوج ، هنرهای سنتی کشور ، که شامل پرادال سری هم می شد احیا شدند .
احیا
پرادال سری بازگشتی قدرتمندانه پس از ممنوعیت آن در دهه ی 1970 داشت . کامبوج در تلاش بود که بوکس سنتی کشورش را همانند موی تای ( بوکس تایلندی ) و به همان ظرفیت به جهان عرضه کند ، حتی اگر به عنوان یک کشور جهان چهارمی در ارائه ی بودجه ی مالی به این کار ناموفق باشد . باشگاه های متعددی گشایش یافت و انبوه جمعیت هنرآموزان ، داخلی و خارجی ، به کامبوج آمده و شروع به تمرین کردند . مسابقات هفتگی وجود دارد و اکثرشان از پخش زنده ی تلوزیونی بهرمند هستند . بسیاری از بهترین مبارزان کامبوج در عرصه ی گیتی به مسافرت پرداخته و در مسابقات بین المللی شرکت می کنند .
