هدفت را مشخص کن ....
ما رزمی کاران بخشی از ساعات عمرمان را برای تمرینات طاقت فرسای رزمی می گذاریم. براستی چه انگیزه‌ای پشت این روحیه های بزرگ هست که موجب تحمل تمرینات سخت می شود؟ امکان ندارد انسان کاری را بدون هدف و معنی انجام دهد. هر کدام از ما انگیزه‌ای برای این کار داریم و هیچکس جز خودمان آن را درک نمی‌کند.
افرادی هستند که معتقدند که هنر های رزمی خشونت را در جامعه ترویج می کند و باز خورد بدی در اجتماع دارد. نظر آنها از جهتی درست و از جهتی دیگر نادرست است. اگر اصول هنر های رزمی نادیده گرفته شود می‌تواند به یک سلاح ویرانگر تبدیل شود ولی اگر رزمی با توجه به فلسفه عمیقی که دارد ، به درستی آموزش داده شود ، روح نشاط وسازندگی را به جامعه انتقال می دهد. اما چگونه؟
هنرهای رزمی اصیل ، در ظاهر ، سیستم هایی از فنون رزم و نبرد برای مبارزه هستند. ولی در حقیقت ، این هنرها ، سلوکی برای تربیت نفوس و انسان سازی دارند. به عبارت دیگر ، جوانمردی ، ایثار ،تواضع ، روحیه‌ی ظلم ستیزی و بسیاری دیگر از این خصلت های بزرگ ، در این هنرها یک ارزش است.
هنرهای رزمی می‌تواند جنگاورانی سلحشور تربیت کند. جنگاورانی که همواره یاور مظلومان و ستم دیدگان است و هیچ گاه زیر بار ظلم و زور و بی عدالتی نمی رود. جنگاورانی که سر جبّاران و ستمگران را به خاک ذلّت می‌کشاند و طریقت های کمال و قلّه های سعادت را فتح می‌کند و از مرگ هراسی ندارد.
نبرد جنگاوران
اگر این ارزش‌ها هدف شود ، مثل روحی در بدن ، به تمامی حرکات و تمرینات و فنون رزمی ، معنا خواهد داد. با این وجود بدیهی است که خود فنون رزمی (از هر سیستمی) ابزاری بیش نیستند که اگر در خدمت اهداف والا قرار گیرند ، ارزشمند هستند ، ولی افسوس اگر در جهت خودخواهی ها و منافع شخصی استفاده شوند ، به عبارت دیگر اخلاق را از هنرهای رزمی بگیریم ، می توانند به ابزاری خطر ساز و نابودگر در دست انسان های ضعیف النفس تبدیل شوند و دقیقا خود جهل و بی‌بصیرتی ، نقطه عطفی است برای بروز درگیری‌ها، کینه‌ها ، و پیش داوری‌های نادرست و از این قبیل مسائل و مصائب...
حتما هر رزمیکاری با انگیزه‌ای در رشته مورد علاقه خود تمرین می‌کند و البته ما باید به علایق و اهداف یکدیگر احترام بگذاریم. مهم نیست که ما رزمیکاران در چه رشته‌ای تمرین می‌کنیم و چه انگیزه‌ای برای این کار داریم ، مهم این است که می‌توانیم به یک هدف مشترک درست برسیم. ما می‌توانیم به جای تمرکز بر اهداف پست و زود گذر به اهداف والا بیندیشیم. ما می‌توانیم به جای تمرکز بر در آمد زایی به فکر تربیت جوانمردانی دلاور باشیم. ما می‌توانیم به جای تمرکز بر رقابت بین رشته‌ها با رزمیکاران سایر رشته‌ها رفیق باشیم نه رقیب ، و با آنها تبادل فن داشته باشیم. ساده ترین اثر این کار این است که به نقاط ضعف و قوت خودمان پی می‌بریم و شاید دیگاه‌های ما عوض شود و درب فرصت‌های بزرگ بر رویمان گشوده شود. اصلا مهم نیست چه رشته‌ای کار می‌کنیم! مهم این است که چه هدفی را دنبال می‌کنیم. رشته‌های رزمی مثل یک ابزار است. هدف هرچه والاتر باشد این ابزارها قداست پیدا می‌کنند.
