تاریخچه پرادال سری
مبارزات بخش ثابت فرهنگ و تمدن جنوب شرقی آسیا از دوران باستان تا به حال بوده است و سرانجام به سیستم رزم و نبرد سازمان یافته ای منجر شد . در عصر Angkor ( کشور پادشاهی باستانی که شامل کامبوج ، لائوس ، برمه و تایلند کنونی بوده ) تمام هنرهای رزمی رزمی با سلاح و بدون سلاح توسط خمرها تمرین می شده است . مدارک نشان می دهد استایلی شبیه به پرادال سری در قرن نهم وجود داشته است ، که ممکن است یکی از دلایلی باشد که چرا امپراطوری خمرها یکی از نیروهای غالب و چیره در جنوب شرقی آسیا بوده است . پادشاهی Angkor یک فرم ابتدایی و اولیه پرادال سری را که Yuthakun Khom نامیده می شده را همراه سلاح های مختلف و فیل های جنگی برای جنگیدن با دشمن اصلیشان ، ویتنام ، مرکز پادشاهی چامپا ( champa ) و بعدها سیام ، استفاده می کرده است .
در این زمان پادشاهی آنگ کور در بیشتر نواحی که اکنون کامبوج ، تایلند ، ویتنام و لائوس نامیده می شود غالب شده و کنترل آنها را بدست آورده بود . به عنوان مثال کامبوج تاثیر زیادی بر فرهنگ تایلند و لائوس گذاشته بود . این مسئله منجر به این شد که خمرها باور کنند که تمام فرم های بوکس آسیای جنوب شرقی از نمونه ی اولیه و ابتدایی kun khmer شکل گرفته است . آنها همچنین عنوان می کنند که پرادال سری همچنین تاثیر بسیاری بر پایه های موی تای گذاشته است .
در صدر داستان های شفاهی که برگرفته از اجداد خمرهاست ، پایه و اساس تمامی این بحث ها حجاری و نقوش برجسته ی به جا مانده از خمرهای اولیه در معابد باستانی بایون ( bayon ) و دیگر معابد باستانی پادشاهی Angkor است . بسیاری از نوشته های هنر باستانی خمرها توسط ارتش متخاصم تایلند نابود و اقتباس شد ، وقتی که صیامی ها در حال غارت Angkor بودند و اسیران خمر را که شامل اعضای دربار سلطنتی بودند را از Angkor اخراج و همرا خود به آیوتایا ( ayutthaya ) بردند .
پادشاه جنگجوی خمر Jayavarman VII و Fa ngum موسس لائوس متحد ، در میان رهبران نظامی بوده اند که حدس زده می شود در سیستم مبارزات قدیمی کامبوج آموزش دیده اند .
در زمانی که کامبوج کشور تحت الحمایه فرانسه بود ( 1863–1887 ، colonial period ) ، هنرهای رزمی مانند پرادال سری توسط اروپاییان استعمارگر ، غیرمتمدنانه و وحشی گری در نظر گرفته می شد . فرانسویان پرادال سری را کم کم از هنر رزمی تبدیل به ورزش رزمی کردند ، توسط اضافه کردن راندهای زمان بندی شده ، رینگ مشتزنی و دستکش های بوکس غربی در کوشش برای کاستن از صدمه و آسیب دیدن بوکسورها .
در گذشته مبارزات در گودال های کثیف با قوانین محدود انجام می شد ، در حالیکه دستان در طنابی پیچیده شده بودند ( به جای استفاده از دستکش غربی ) . در بعضی از مسابقات بوکسورها صدف حلزونی یا خرچنگ در دور قسمت knuckle ( محل اصابت مشت ، در ایران لغت ژاپنی سیکن هم مرسوم است ) قرار می دادند برای افزایش آسیبی که می تواند تحمیل کند .
در دهه ی 1960 برگزار کنندگان مسابقات بوکس کامبوج ، نمایشگاه هنرهای رزمی ملی و داخلی کامبوج را برگزار کردند .
